ΑΙΓΥΠΤΟΣ (Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου - Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014)
Οι πινέζες μας: Aswan, Luxor, Hurghada, Ain Sokhna, Sharm El-Sheikh
Aswan - Taba: Αν η ιστορία της Αιγύπτου μπορούσε να χωρέσει σε μπουκάλια νερού, τότε θα μπορούσε να ξεδιψάσει ολόκληρος ο πλανήτης. Όσο χρόνο και να αποφασίσει να αφιερώσει κανείς για να εξερευνήσει αυτή τη χώρα, πάλι δε θα καταφέρει να τα δει όλα. Το Φεβρουάριο του 2009 είχαμε πρωτοεπισκεφτεί την Αίγυπτο όταν ένας πολύ καλός φίλος νυμφευόταν την εκλεκτή της καρδιάς του ενώ τον Αύγουστο του 2010 είχαμε περάσει τις καλοκαιρινές μας διακοπές στο τουριστικό θέρετρο του Sharm El-Sheikh. Ωστόσο, νιώθαμε ότι είχαμε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς ειδικά στο νότο. Ποιος θα μας έλεγε ότι κάποια χρόνια αργότερα οι ρόδες μας θα τσουλούσαν στους δρόμους του ακριτικού Aswan και του ένδοξου Luxor, ότι θα διασχίζαμε -κυριολεκτικά με την ψυχή στο στόμα- ολόκληρη τη χερσόνησο του Σινά και ότι θα αποφεύγαμε μετά βδελυγμίας την επίσκεψη στην πανέμορφη Αλεξάνδρεια και το πολύβουο Cairo. Η προτελευταία χώρα του αφρικανικού οδοιπορικού υποσχόταν διάφορες εκπλήξεις, εκρήξεις και εκκλήσεις αλλά τελικά ο φύλακας-άγγελός μας είχε το νου του. Ο δρόμος της επιστροφής είχε κοντύνει επικίνδυνα, τόσο πολύ που οι περισσότερες κινήσεις γίνονταν πλέον μηχανικά. Το κάμπινγκ έδωσε τη θέση του στα ξενοδοχεία, το κυνήγι των αξιοθέατων έγινε μέρος της καθημερινότητάς μας και η οργάνωση της επιστροφής (προγραμματισμός θαλάσσιας μεταφοράς του Ζήκου κλπ) απαιτούσε λεπτούς χειρισμούς και τήρηση συγκεκριμένων χρονοδιαγραμμάτων. Κουράγιο.. φτάνουμε!Την Τετάρτη (26/02) το πρωί -γύρω στις 10- το φέρι έφτασε στα παράλια του Aswan αλλά η αποβίβαση δεν έγινε πριν τις 12. Κλιμάκιο του Αιγυπτιακού στρατού επιβιβάστηκε στο πλοίο μας που είχε δέσει αρόδο και σφράγιζε επί δύο ώρες τα 300-400 διαβατήρια όλων των επιβαινόντων. Αν μη τι άλλο, αυτό ήταν το πιο ενδιαφέρον πέρασμα από μία χώρα σε μία άλλη. Από την πλευρά μας, δεν είχαμε προμηθευτεί βίζα γνωρίζοντας ότι μπορούμε να "ψωνίσουμε" στα σύνορα όπως κάναμε σε όλη την ανατολική Αφρική ενώ τη διαδικασία είχε αναλάβει και συντόνιζε ο Kamal, ο έτερος "διαμεσολαβητής" από την πλευρά της Αιγύπτου ο οποίος μας περίμενε στην προβλήτα να αποβιβαστούμε. Μας πήρε κυριολεκτικά από το χέρι και περνώντας όλες τις ουρές, τους γκισέδες και τους ελέγχους, μας έδωσε σφραγισμένα τα διαβατήριά μας με αιγυπτιακή βίζα για ένα μήνα. Παράλληλα, του παραδώσαμε το πολύπτυχο έτσι ώστε να κινήσει εγκαίρως όλες τις διαδικασίες για τον εκτελωνισμό του Ζήκου άμα τη άφιξή του.
Ασφαλώς και η συγκεκριμένη διαδικασία ήταν πέρα για πέρα παράτυπη, παράνομη και ανορθόδοξη αλλά δυστυχώς η αιγυπτιακή γραφειοκρατία τόσο για τους ντόπιους αλλά κυρίως για τους ξένους και δη αυτούς που εισέρχονται μηχανοκίνητοι δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. Ο χρόνος -όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν- είναι το μοναδικό αγαθό που διαθέτουμε εν αφθονία και δεν θα μας πείραζε να αφιερώσουμε όσο χρειαζόταν για να ελιχθούμε, όπως είχαμε κάνει τόσες και τόσες φορές αλλά η επαφή και επικοινωνία με τους αγενείς και θρυλικά διεφθαρμένους Αιγύπτιους που δεν μιλούν καν Αγγλικά χρύσωνε το χάπι και έκανε πιο εύπεπτη την εξυπηρέτηση και τις υπηρεσίες ενός σάπιου μηχανισμού που επιτείνει το μεγάλο πρόβλημα της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας.
"Η συνέχεια περιελάμβανε αυθεντικό αιγυπτιακό φαγητό.."
Μετά από δύο περίπου ώρες και αφού πήραμε τις απαντήσεις που θέλαμε από τον Kamal σχετικά με τις επόμενες κινήσεις, ο ίδιος μας μετέφερε από το λιμάνι στο κέντρο του Aswan προκειμένου να βρούμε κάποιο ξενοδοχείο στο οποίο θα περιμέναμε μέχρι να αφιχθεί η μπλάβα από το Σουδάν που μετέφερε το Ζήκο. Παρέα με τους φίλους που είχαμε κάνει στο πλοίο, καταφέραμε να βρούμε όλοι μαζί ένα φτηνό ξενοδοχείο διαπραγματευόμενοι το γεγονός ότι θα πιάσουμε 4 δωμάτια και θα μείνουμε αρκετές ημέρες. Οι δύο Καναδοί μεσήλικες, ο John από την Αυστραλία και ο Dave από την Αγγλία και ο Jean-Claude με τη Danielle κουτσοβολευτήκαμε, αφήσαμε τα πράγματά μας στα δωμάτια και αναζητήσαμε μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις των ταξιδιωτών. Παγωμένες μπύρες! Ερχόμενοι από το Σουδάν όπου το εμπόριο και η κατανάλωση αλκοόλ απαγορεύεται δια ροπάλου -ως γνήσια και αυστηρή μουσουλμανική χώρα- φτάναμε στην Αίγυπτο, η οποία πρέπει να αποτελεί τη ντροπή του Ισλάμ κυρίως στο θέμα των χαλαρών ηθών και τη σοβαροφάνεια όλα με πρόσχημα την ανάπτυξη του τουρισμού. Άμα συνυπολογίσεις το γεγονός ότι κάναμε σχεδόν 20 ώρες μέσα σε ένα πλοίο, ότι οι περισσότεροι από εμάς (και ειδικά αυτοί που δεν είχαν κλείσει καμπίνα) ήμασταν άυπνοι και πιασμένοι αφού κοιμηθήκαμε στη γέφυρα του πλοίου με τον αέρα να μαστιγώνει τους υπνόσακους, τότε οι κρύες μπύρες στο σαλόνι του ξενοδοχείου μάλλον ήταν βάλσαμο.
 |
| Kosheri |
 |
| Ψωμί γεμιστό με ιμάμ |
"Πως θα φτάσουμε στην Ελλάδα;"
Η παραμονή μας στο Aswan γνωρίζαμε εξαρχής ότι ήταν προσωρινή αλλά δεν ήμασταν εμείς αυτοί που θα αποφασίζαμε την ημέρα της αναχώρησης. Αυτό μεταφράζεται κυρίως σε πολλά και άσκοπα έξοδα -ειδικά όταν για να σκοτώσεις το χρόνο σου, σουλατσάρεις από δω κι από κει στις αγορές, τους αρχαιολογικούς χώρους, τα μνημεία και τα εστιατόρια- τα οποία σου είναι αδύνατο να περιορίσεις με το πρόσχημα ότι βαριέσαι. Με το σκεπτικό αυτό αποφασίσαμε να αναλωθούμε κυρίως στις γευστικές δοκιμές και στις πολύωρες αναμονές στα αιγυπτιακά καφενεία και ζαχαροπλαστεία και να αφήσουμε κατά μέρους τις ξεναγήσεις, τις κρουαζιέρες και τις εξορμήσεις στα τουριστικά αξιοθέατα μέχρι την ημέρα που θα χτυπούσε το τηλέφωνο και ο Kamal θα μας ενημέρωνε για την άφιξη του Ζήκου. 
Στο μεταξύ η παρέα είχε μικρύνει και οι backpackers της παρέας είχαν συνεχίσει προς το βορά. Πίσω είχαν μείνει μόνο οι Γάλλοι φίλοι μας που μαζί με εμάς περίμεναν κι αυτοί το δικό τους όχημα. Τελικά την Παρασκευή (28/02) ο Kamal μας τηλεφώνησε και δώσαμε ραντεβού για την επομένη. Σάββατο πρωί (01/03) ξεκίνησε μία μεγάλη μέρα που ευτυχώς εξελίχθηκε ομαλά και όλα πήγαν κατ' ευχήν. Όπως ακριβώς είχε συμβεί με τόσους και τόσους ταξιδιώτες που είχαν ακολουθήσει αυτού του είδους την πεπατημένη και όπως μας είχε υποσχεθεί ο "άνθρωπός" μας, η εκφόρτωση, ο εκτελωνισμός, η έκδοση προσωρινών Αιγυπτιακών πινακίδων, Αιγυπτιακού διπλώματος, άδειας κυκλοφορίας και τοπικής ασφάλειας ολοκληρώθηκαν μετά από 4 περίπου ώρες και ήμασταν ελεύθεροι και νόμιμοι να κυκλοφορούμε στη χώρα για τις επόμενες δύο εβδομάδες. Τόσο διαρκούσε η προσωρινή άδεια κυκλοφορίας του Ζήκου και μέσα σε αυτό το διάστημα έπρεπε να δώσουμε απάντηση στο πιο δύσκολο ερώτημα των τελευταίων εβδομάδων. "..ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής η τραγική κάμψη του τουριστικού τομέα.."
Πως θα φτάσουμε στην Ελλάδα; Το οχηματαγωγό που έκανε το τακτικό εβδομαδιαίο δρομολόγιο από το Port Said της Αιγύπτου στο Iskenderun της Τουρκίας -και θα διευκόλυνε απίστευτα το δρομολόγιο μας και το πέρασμα σε ευρωπαϊκή τροχιά- είχε καταργηθεί λίγο μετά την έναρξη του τελευταίου κύκλου πολιτικής αστάθειας και την επιβολή του στρατιωτικού πραξικοπήματος. Οι επόμενες δύο λύσεις ήταν η φόρτωση σε κοντέινερ από την Αλεξάνδρεια στον Πειραιά (και αεροπλάνο για εμάς) ή η φόρτωση σε οχηματαγωγό από την Haifa του Ισραήλ προς το Λαύριο (είχαμε την επιλογή να ταξιδέψουμε με το ίδιο πλοίο είτε να πάρουμε αεροπλάνο). Τα δύο αυτά σενάρια έπρεπε να συνδυαστούν με τις τρέχουσες πολιτικές και πολεμικές εξελίξεις των οποίων η πρόβλεψη ήταν το ίδιο δύσκολη με τους αριθμούς του ΛΟΤΤΟ. Μέσα σε μία στρατοκρατούμενη χώρα όπου οι υποστηρικτές του απελθόντος -και φυλακισμένου από το στρατό- προέδρου Μόρσι δεν έχαναν ευκαιρία για διαδηλώσεις, επεισόδια και τυφλές αποστολές αυτοκτονίας και ο Στρατηγός Al Sisi, που προΐστατο του πραξικοπήματος και προαλειφόταν για νέος υποψήφιος πρόεδρος, προσπαθούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια των ντόπιων αλλά πολύ περισσότερο των ξένων επισκεπτών, εμείς έπρεπε να χαράξουμε πορεία που πρωτίστως θα εξασφάλιζε την ασφάλειά μας και σε δεύτερο χρόνο την έγκαιρη άφιξή μας σε κάποιο λιμάνι. Για καλή μας τύχη και όπως συμβαίνει στην πλειονότητα των αφρικανικών χωρών, οι προκηρυγμένες για το Μάρτιο εκλογές είχαν πάρει παράταση επ' αόριστον και αυτό μόνο ως καλός οιωνός μπορούσε να μεταφραστεί. Ταξιδιώτες που έτυχαν να βρίσκονται σε αφρικανικά αστικά κέντρα κατά τη διάρκεια εκλογών, μόνο δυσάρεστες εμπειρίες έχουν μεταφέρει ανεβάζοντας πολύ ψηλά στη λίστα των άγραφων νόμων τη συγκεκριμένη αποφυγή.
Μέχρι και τη Δευτέρα (03/03) όποτε αναχωρήσαμε από το Aswan, δεν είχαμε αποφασίσει που θα φορτώναμε το αυτοκίνητο, τις μας συνέφερε περισσότερο και φυσικά τι ήταν πιο ασφαλές; Το πέρασμα από το μονίμως φορτισμένο Cairo και την άφιξη στην Αλεξάνδρεια, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη, η οποία -όπως όλες- ήταν αστακός από άποψη μέτρων προστασίας για τον περιορισμό αντιπολιτευτικών διαδηλώσεων και τρομοκρατικών ενεργειών ή τη διάσχιση της χερσονήσου του Σινά και την είσοδο στο Ισραήλ από τα σύνορα της Taba, όπου δύο εβδομάδες πριν φανατικοί ισλαμιστές είχαν βομβαρδίσει λεωφορείο με Κορεάτες τουρίστες και είχαν δημόσια στοχοποιήσει χριστιανούς, τουρίστες και πάσης φύσεως διερχόμενους από τη συγκεκριμένη ζώνη επιρροής που συνορεύει στο βορρά με τη Λωρίδα της Γάζας; Αυτή τη φορά το ταξίδι είχε γεμίσει με μεταβλητές που δεν ξέραμε πως να διαχειριστούμε. Η υπόθεση "επιστροφή στην Ελλάδα" είχε μετατραπεί άθελα μας σε σίριαλ, η συναισθηματική φόρτιση των δικών μας ανθρώπων είχε χτυπήσει κόκκινο και εμείς απλά μετρούσαμε ασφαλίτες με πολιτικά, στρατιωτικά μπλόκα, τανκς και πολυβόλα στους κεντρικούς δρόμους του Aswan.
"..μεγαλύτερο υπαίθριο μουσείο του κόσμου.."
Τα διεθνή ΜΜΕ όπως συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις διεθνών κρίσεων δραματοποιούσαν και μεγέθυναν τα τεκταινόμενα μη βοηθώντας την κατάσταση, γεμίζοντας άσκοπο άγχος τους επισκέπτες και προκατάληψη τη διεθνή κοινότητα. Από την άλλη ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής η τραγική κάμψη του τουριστικού τομέα της Αιγύπτου φυσικά εξαιτίας των τελευταίων γεγονότων κυρίως γιατί κανείς -οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι, τα διεθνή αρπακτικά, τα ΜΜΕ και η απουσία τουριστών- δεν ωθούσε την κατάσταση σε κάποια εκτόνωση. Άδεια ξενοδοχεία, άδεια ταξί, άδεια souq (υπαίθριες αγορές), αραγμένα κρουαζιερόπλοια που διέσχιζαν το Νείλο από το Aswan μέχρι το Luxor ή το Cairo και εξευτελιστικά χαμηλές τιμές σε όλα. Ασφαλώς και ήταν η καλύτερη περίοδος για να κάνεις τουρισμό στην Αίγυπτο από άποψη κόστους και όσοι έκαναν αυτή την επιλογή δεν έμειναν δυσαρεστημένοι. Το διακύβευμα όμως ήταν πιο ρευστό κι από την περίφημη διάσωση του Ελλαδιστάν από τη χρεοκοπία.
 |
| Ζήκος εν δράσει |
Το τελευταίο βράδυ πριν αναχωρήσουμε από το Aswan, το περάσαμε στην έρημο παρέα με τους Γάλλους φίλους μας. Η αρχική μας απόφαση να κρυφτούμε πίσω από έναν αμμόλοφο σε συνδυασμό με τα βαριά φορτωμένα τετρακίνητά μας και την άμμο σαν πούδρα, δεν στέφθηκε με επιτυχία και μετά από ένα σύντομο recovery (το Land Cruiser του Jean Claude κόλλησε και ο μικροκαμωμένος Ζήκος βοήθησε όσο μπορούσε), τελικά καταφέραμε να απολαύσουμε το ταπεινό δείπνο μας και την σιωπή της ερήμου. Η συγκεκριμένη βραδιά μπήκε με άνεση στο βιβλίο των αξέχαστων σε αυτό το ταξίδι αφού ήταν η πρώτη φορά που πέφταμε σε αμμοθύελλα. Η άμμος μαστίγωνε αλύπητα τη Φιφίκα και εμείς μέσα στον ύπνο μας νομίζαμε ότι θα απογειωθούμε!Τη Δευτέρα (03/03) και αφού ξεμπερδέψαμε ολοκληρωτικά με το αιγυπτιακό γραφειοκρατικό τέρας (υποτίθεται ότι υπολειπόταν ένα τελευταίο έγγραφο το οποίο υποτίθεται ότι ήταν απαραίτητο για την έξοδο από τη χώρα και όπως είναι φυσικό κανείς ποτέ δεν μας ζήτησε), συνεχίσαμε για την βασιλική πόλη του Luxor. Μετά από 240 περίπου χιλιόμετρα φτάσαμε στην αρχαία αιγυπτιακή πρωτεύουσα των Θηβών και παρκάραμε στη μεγάλη αυλή ενός άδειου ξενοδοχείου πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης. Μέχρι να βολευτούμε και να κάνουμε το μπάνιο μας είχε σουρουπώσει και έτσι περιοριστήκαμε σε μία βόλτα πέριξ του τετραγώνου.
"..η τελική μας απόφαση σχετικά με το λιμάνι από το οποίο θα φορτώναμε το Ζήκο με κατεύθυνση την Ελλάδα ήταν η Haifa."
 |
| Karnak Temple |
Μετά από άπειρα email προς πολλές κατευθύνσεις και χωρίς κανείς να μπορεί να μας εγγυηθεί κάτι με σιγουριά, η τελική μας απόφαση σχετικά με το λιμάνι από το οποίο θα φορτώναμε το Ζήκο με κατεύθυνση την Ελλάδα ήταν η Haifa. Στην απόφαση αυτή συνηγόρησε το γεγονός ότι οι Ισραηλινοί φαίνονταν να είναι πιο επαγγελματίες ενώ το ίδιο πλοίο και εταιρία είχαν εμπιστευτεί κι άλλοι ταξιδιώτες πριν από εμάς και σε γενικές γραμμές είχαν μείνει αρκετά ικανοποιημένοι. Η επικοινωνία με Αιγύπτιους πράκτορες έπεσε στο κενό μιας και αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων ενώ και η γενικότερη κατάσταση δεν μας παρείχε καμία εγγύηση. Τέλος, η επικοινωνία με Έλληνες πρώην συναδέλφους του Νίκου (Μάρω, ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα!) δεν ευδοκίμησε λόγω υψηλού κόστους και φυσικά γιατί την όλη διαδικασία θα αναλάμβαναν οι Αιγύπτιοι ανταποκριτές τους.
"..είχαμε δύο επιλογές για να φτάσουμε στα σύνορα με το Ισραήλ."
 |
| Η Κοιλάδα των Βασιλέων |
Η επίσκεψη αυτή ήταν η τελευταία τουριστική δραστηριότητα στην Αίγυπτο αφού πλέον το αμέσως επόμενο ενδιαφέρον κομμάτι ήταν οι πυραμίδες της Γκίζας και το ιστορικό-αρχαιολογικό μουσείο στο Cairo όπου αφενός δεν θα πηγαίναμε και αφετέρου είχαμε επισκεφθεί στο παρελθόν. Το ίδιο ίσχυε και για την πανέμορφη Αλεξάνδρεια την οποία είχαμε επίσης επισκεφθεί το 2009 και ήταν αντιδιαμετρικά αντίθετη από τον τελικό μας προορισμό. Κάπου εκεί, μπήκαμε κατά κάποιο τρόπο στον αυτόματο πιλότο και με δύο αδιάφορες στάσεις στην Hurghada, μία τουριστική και πολύ δημοφιλή στους Ρώσους λουτρόπολη και την Ain Sokhna, ένα ανερχόμενο τουριστικό θέρετρο στη μέση του πουθενά με απίθανο κατασκευαστικό οργασμό, αμφότερες χτισμένες στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας με άφθονα εμπορικά, εστιατόρια, multiplex και καταδυτικά κέντρα, διασχίσαμε υπογείως τη διώρυγα του Σουέζ και χαράξαμε πορεία προς Μέση Ανατολή και τη συνοριακή πόλη της Taba.
 |
| Είσοδος στην υπόγεια σήραγγα του Σουέζ |
 |
| Κι αν σου κάτσει; |
 |
| Καλώς ήλθατε στο Sharm El-Sheikh |
Τη Δευτέρα (10/03) σηκωθήκαμε από τα χαράματα και αφού φουλάραμε το Ζήκο σε καύσιμα, πήραμε το δρόμο προς το βορρά. Λίγο μετά την έξοδο της πόλης ένα μεγάλο αστυνομικό μπλόκο σταμάτησε εμάς και ένα λεωφορείο με Ρουμάνους επισκέπτες, οι οποίοι έρχονταν από το Cairo με κατεύθυνση το μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης χωρίς να μας εξηγήσουν το λόγο. Σε κουβέντα που είχαμε με τον Ρουμάνο αρχηγό της αποστολής, μας είπε ότι λόγω της χθεσινής νεροποντής, κομμάτια του δρόμου είχαν υποχωρήσει και πως η κίνηση γινόταν μετ' εμποδίων. Μετά από αναμονή περίπου μίας ώρας, μας επέτρεψαν να συνεχίσουμε. Λεπτομέρεια: στο πούλμαν είδαμε να ανεβαίνουν δύο ασφαλίτες αμφότεροι οπλισμένοι.
"Στο τέλος της ημέρας, δε νιώθουμε ήρωες ούτε θεωρούμε ότι καταφέραμε κάτι ανυπέρβλητο.."
 |
| Μέρος του όρους Σινά |
 |
| Ερυθρά Θάλασσα |
 |
| Βιβλική καταστροφή |
Τελικά, δεν ξέρουμε έαν ήμασταν και πόσο υπερβολικοί στην αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης και ίσως να το δραματοποιήσαμε χωρίς λόγο. Επίσης, δεν ξέρουμε τι θα μπορούσε να είχε συμβεί εάν είχαμε επιλέξει τη λύση της Αλεξάνδρειας και την αποφυγή του Σινά. Η αλήθεια είναι ότι η περιρρέουσα κατάσταση δεν βοηθούσε και η παρουσία του στρατού και της αστυνομίας ήταν διαρκής σε σημείο να αισθάνεσαι ανασφάλεια όταν δεν τους βλέπεις τριγύρω σου άσχετα αν ήταν ο διαρκής στόχος της αντιπολίτευσης και οι περισσότερες επιθέσεις αυτοκτονίας ήταν σε αστυνομικά τμήματα και στρατιωτικά μπλόκα. Η συμβουλή του Kamal ήταν ότι όλα είναι υπό έλεγχο εκτός από το Σινά και εκεί ήταν που ήθελε προσοχή. Στο τέλος της ημέρας, δε νιώθουμε ήρωες ούτε θεωρούμε ότι καταφέραμε κάτι ανυπέρβλητο ειδικά από την στιγμή που όλα παρέμειναν στη σφαίρα της θεωρίας και ίσως της φαντασίας.
 |
| Όλα έξω! |
 |
| Αιγυπτιακό souq |
 |
| Κόψε έναν μ@λ@κ@! |
Είδαμε: Στρατό & αστυνομία παντού! Σε ξενοδοχεία, σε εστιατόρια, σε βενζινάδικα, σε διασταυρώσεις, στη μέση του πουθενά! Ασφαλίτες με πολιτικά και ελεύθεροι σκοπευτές απλά έκαναν πιο άβολη και αμήχανη την περιήγηση στις πόλεις.
Ακούσαμε: Την "ακούσαμε" για τα καλά με την αμμοθύελλα έξω από το Aswan. Τόσο πολύ που νομίζαμε ότι θα μας πάρει και θα μας σηκώσει!
Μέση τιμή πετρελαίου: 0.11 euro
Τοπικό νόμισμα: Egyptian pounds - Ισοτιμία: 1 euro ≈ 9.35 Pounds
Οδήγηση στην Αίγυπτο: Αν δεν έχεις οδηγήσει στο Cairo δεν οφείλεις να λες ότι έχεις οδηγήσει σε δύσκολο αστικό τερέν και το μποτιλιάρισμα της Αττικής είναι απλά μια καλή ευκαιρία να χαλαρώσεις και να παίξεις κανένα παιχνίδι στην ταμπλέτα. Μόνο η εμπειρία μας το 2009 δεν είναι επαρκής για να μας αποδώσει αυτό τον "τιμητικό" τίτλο. Η οδήγηση σε όλη τη χώρα ακολουθεί άγραφους νόμους όπου υπερισχύει ο μεγαλύτερος, ο ταχύτερος, ο δυνατότερος και πάει λέγοντας. Δεν υπάρχουν φανάρια, φώτα, αλάρμ, φλας και λοιπά περιττά δυτικά αξεσουάρ. Αν έχεις δυνατή κόρνα είσαι ικανός να πας παντού. Όλα γίνονται ενστικτωδώς αλλά μέχρι να μπεις στο πνεύμα έχεις χάσει μερικά χρόνια από τη ζωή σου. Το ότι το Cairo έχει 20 εκατομμύρια πληθυσμό και φυσικά δεν έχει δρόμους φτάνει για να οξύνει τη φαντασία σας; Το βράδυ τα αυτοκίνητα κυκλοφορούν με τα φώτα πορείας και ανάβουν τους προβολείς αν δεν μπορούν να δουν καλά. Τα παλιά Lada και Peugeot 407 μονοπωλούν στο επάγγελμα του ταξιτζή λόγω ανθεκτικότητας στο χρόνο και ευκολίας στις επισκευές και ιδιοκατασκευές. Γενικότερα, η Αίγυπτος δεν φημίζεται για την οδηγική της παιδεία αν και δεν ισχύει το ίδιο για τη σήμανση στους δρόμους, η οποία είναι με το μέρος του οδηγού και κυρίως του ταξιδιώτη που πατάει για πρώτη φορά το πόδι του στη χώρα. Από το Luxor μέχρι και την Taba, η άσφαλτος ήταν φρέσκια, παχιά και οι δρόμοι φαρδιοί κάνοντας την οδήγηση αν μη τι άλλο απολαυστική. |
| Ο Ζήκος στην Αίγυπτο |
Πατήστε εδώ για τις φωτογραφίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου