Η Αφρική σε αριθμούς
Συνολικός απολογισμός & Επίλογος
Συνολικός απολογισμός & Επίλογος
Διανυθέντα χιλιόμετρα: 46.215
Μ.Ο. εξόδων ανά ημέρα: 39.53 euro (ή 19.76 euro το άτομο)
Μέση τιμή diesel: 0.94 euro
Μέση κατανάλωση: 7.61 lt/100km
Κλοπές: 3
Borders: Έξοδα που αφορούν στην ασφάλεια αυτοκινήτου, γραφειοκρατικά έξοδα στα σύνορα, τελωνειακά έγγραφα κλπCar service: Έξοδα που αφορούν στην τακτική συντήρηση, επισκευές, ανταλλακτικά, αναλώσιμα, εργασία κλπ
Diesel: Έξοδα που αφορούν στον ανεφοδιασμό σε καύσιμο
Entertainment: Έξοδα που αφορούν στην είσοδο σε εθνικά πάρκα, συναυλίες, μουσεία, σινεμά, αξιοθέατα κλπ
Food: Έξοδα που αφορούν στο φαγητό και ποτό σε εστιατόρια, τσιγάρα, ποτά εκτός εστιατορίων κλπ
Misc: Διάφορα έξοδα που αφορούν στην αγορά σουβενίρ, δώρων, φωτοτυπίες, δωρεές, ταχυδρομείο, πάρκινγκ, διάφορες μικροεπισκευές κλπ
SM: Έξοδα που αφορούν στις αγορές στα σούπερ μάρκετ
Tel/ internet: Έξοδα που αφορούν στην αγορά τοπικής κάρτας Sim, χρόνου ομιλίας και πακέτου δεδομένων
Tolls: Έξοδα που αφορούν στα διόδια
Transportation: Έξοδα που αφορούν στα ναυτιλιακά έξοδα μεταφοράς του αυτοκινήτου, αεροπορικά εισιτήρια, εισιτήρια σε τοπικά ΜΜΜ κλπ
VISA: Έξοδα που αφορούν στην προμήθεια θεωρήσεων εισόδου (visa)
Accommodation: Έξοδα που αφορούν στη διαμονή σε κάμπινγκ, χόστελ, ξενοδοχεία και πανδοχεία
Bank comissions: Έξοδα που αφορούν στις προμήθειες αναλήψεων από τις τράπεζες
Τα τρία πολυτιμότερα αντικείμενα του ταξιδιού
1. Τα διαβατήριά μας. Χωρίς αυτά δεν μπορείς να κάνεις βήμα και το σύμπαν φρόντισε να μας θυμίσει την αξία τους στο νοτιότερο σημείο της Αφρικής και συγκεκριμένα στο Cape Agulhas όπου έπρεπε να περιμένουμε να περάσουν τρεις μήνες πριν μπορέσουμε να κάνουμε αίτηση για νέα. Ας είναι καλά η κοινότητα του Struisbaai, η οποία μας αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή και φρόντισε να περάσει αναίμακτα το διάστημα αυτό.
2. Η σκηνή οροφής (κατά κόσμον Φιφίκα) μας κοίμισε βασιλικά στο μεγαλύτερο μέρος του ταξιδιού. Η ευκολία ανοίγματος και κλεισίματος, το στήσιμο πρακτικά σε οποιοδήποτε τερέν, η οποιαδήποτε θέση παρκαρίσματος που μπορούσε να πάρει το αυτοκίνητο και το compact και αεροδυναμικό σχέδιο που μείωνε την κατανάλωση είναι οι σημαντικότεροι λόγοι.3. Τα ανατομικά μαξιλαράκια μέσης στα καθίσματα του οδηγού και του συνοδηγού. Μετά από 46 χιλιάδες χιλιόμετρα στο τιμόνι και συνεχείς ώρες οδήγησης, ποτέ δεν παραπονεθήκαμε για τη μέση μας και πάντα βγαίναμε ατσαλάκωτοι ανεξάρτητα από το πόσες ώρες καθόμασταν στο τιμόνι.
Τα τρία πιο περιττά αντικείμενα του ταξιδιού
2. Η δεύτερη ρεζέρβα που κουβαλούσαμε με ολόφρεσκο μάλιστα ελαστικό δεν χρειάστηκε ποτέ. Παρ' όλο που η ρεζέρβα ανήκει στην κατηγορία των αναγκαίων-αχρείαστων αντικειμένων που πρέπει να έχει μαζί του ο ταξιδιώτης, η συνεχώς βελτιούμενη ποιότητα των αφρικανικών δρόμων σε συνδυασμό με την εξαιρετική ποιότητα που εγγυάται η BFGoodrich, δεν μας έφεραν ποτέ στη δύσκολη θέση αντικατάστασης ελαστικού και η δεύτερη ρεζέρβα ήταν μάλλον υπερβολή. Τελικά την πουλήσαμε στην Τανζανία. (Δεν ισχύει το ίδιο για πολύ βαριά φορτωμένα αυτοκίνητα που κινούνται σε χωμάτινο τερέν κάτι που εμείς προσπαθήσαμε να αποφύγουμε όσο μπορούσαμε.)
3. Ο εργάτης-βίντσι που τοποθετήσαμε πρακτικά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ. Ακόμα και στην περίοδο των βροχών στη Δυτική Αφρική δεν αντιμετωπίσαμε απροσπέλαστους δρόμους ενώ σε κανένα άλλο σημείο δεν επιδιώξαμε ή συναντήσαμε δύσκολα περάσματα από λάσπες ή άμμο όπου η χρήση του εργάτη θα μπορούσε να αποδειχτεί πολύτιμη. Κάτι που δεν γνωρίζαμε κατά την προετοιμασία αλλά διαπιστώσαμε καθοδόν ήταν ότι το βασικό οδικό δίκτυο σχεδόν ολόκληρης της ηπείρου είναι επαρκές για την ομαλή κυκλοφορία των οχημάτων υπό ΚΣ.
Επίλογος
Τον Σεπτέμβριο του 2011 πήραμε την απόφαση να αφήσουμε την ασφάλεια του καναπέ μας και το δίχτυ ασφαλείας το οποίο τόσο περίτεχνα είχαμε υφάνει μέχρι τότε, έχοντας καταφέρει να αποκτήσουμε όλα όσα "έπρεπε" να έχει αποκτήσει κάθε νέος που σεβόταν και υπηρετούσε τον κώδικα αξιών της εποχής. Η Γεωργία δε χρειάστηκε να προσπαθήσει και πολύ καθώς είχε καταταγεί από νωρίς στη λεγεώνα των απορριφθέντων. Ο Νίκος επίσης δε χρειάστηκε πολύ για να απαλλαγεί από τον στελεχιακό μισθό του και τα πλουσιοπάροχα εταιρικά προνόμια που απέρρεαν από τη θέση του μόνο που δεν το ευχαριστήθηκε όσο ονειρευόταν. Όταν ανακοίνωσε την παραίτησή του και για τον επόμενο μήνα, όλοι νόμιζαν ότι τους έκανε πλάκα.
Το δύσκολο λοιπόν δεν είναι να βγεις από το σύστημα αλλά να επιβιώσεις εκτός αυτού. Το τι τρόπο θα επιλέξεις, επίσης είναι κάτι που χρίζει υψηλής ανάλυσης αλλά φυσικά δεν είμαστε εμείς οι αρμόδιοι να απαντήσουμε. Το μόνο σίγουρο είναι να ξέρεις τι θέλεις αλλά επειδή οι περισσότεροι από εμάς δεν ξέρουμε τι πραγματικά θέλουμε, υπάρχει και ο ανάποδος δρόμος. Μπορούμε να ξεκινήσουμε με το τι δεν θέλουμε και σιγά σιγά απορρίπτοντας και σκαλίζοντας, να φτάσουμε να κάνουμε πράγματα που θέλουμε. Στην δική μας περίπτωση, αυτό που είχαμε καταλήξει ότι δεν θέλαμε, ήταν να συνεχίσουμε να ζούμε σε ρυθμούς ελληνικούς, σε ρυθμούς εταιρικούς και κυρίως σε ρυθμούς της δεκαετίας του '80-'90 τότε που οι σπουδές, μία "δουλεία" στο δημόσιο, ένα καλό παιδί, ένα διαμερισματάκι, ένα αυτοκινητάκι, ένα δανειάκι, κανα δυο κουτσούβελα και πάει λέγοντας ήταν το απόλυτο όνειρο. Όχι για εμάς! Η απουσία υποχρεώσεων (παιδιά, σκυλιά, δάνεια κλπ) που ηθελημένα δεν είχαμε επιβάλλει στους εαυτούς μας βοήθησε αρκετά και ίσως να είχαμε ξεκινήσει, χωρίς να το θέλουμε, να κάνουμε τη λίστα με αυτά που δεν θέλαμε πριν καλά καλά φτάσουμε στο σημείο μηδέν και πάρουμε την απόφαση να πηδήξουμε από την γυάλα.
Απορρίπτοντας την τύποις "φυσιολογική ζωή", οφείλαμε να εξερευνήσουμε το τι αληθινά θέλουμε αλλά στο δρόμο αυτή τη φορά. Αυτή ήταν η πρώτη συνειδητή επιλογή, να κάνουμε δηλαδή ένα μεγάλο ταξίδι χωρίς χρονικό περιορισμό τεστάροντας τα θέλω, τα πρέπει και τα μπορεί. Από τον Απρίλιο του 2012 και εντεύθεν, τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά και θα γινόμασταν κουραστικοί -αν όχι γραφικοί- αν απαριθμούσαμε το πόσες χώρες επισκεφτήκαμε, ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη και πάει λέγοντας. Για εμάς το ταξίδι ήταν το εισιτήριο για έναν νέο κόσμο και μία νέα σελίδα στη ζωή μας και όχι αυτοσκοπός. Δεν αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το ταξίδι για να κοιτάξουμε κάποια στιγμή πίσω και να πούμε "Ουάου, ποιοι είμαστε ρε συ!!!" μοιραζόμενοι τέτοια συναισθήματα με γνωστούς και αγνώστους σε αίθουσες εκδηλώσεων και φουαγιέ, συγγράφοντας μυθιστορήματα, δίνοντας συνεντεύξεις και βγάζοντας χρήμα από αυτό. Αδυνατούμε να κοιτάξουμε πίσω όπως κάθε άνθρωπος που κάνει μία "φυσιολογική ζωή" μόνο και μόνο γιατί οι καθημερινές προκλήσεις δεν σου το επιτρέπουν. Για εμάς, η ζωή έχει χωριστεί στο πριν και στο μετά, με το μετά φυσικά να έχει γίνει αρκούντως ενδιαφέρον, περιπετειώδες και καθόλα συνηθισμένο. Άλλωστε και η κουτσή Μαριώ ταξιδεύει. Με μηχανάκι, με ποδήλατο, με λεωφορείο, με τα πόδια ο κόσμος ταξιδεύει και θα συνεχίσει να ταξιδεύει. Το ότι δεν είναι συνηθισμένο, δε σε κάνει σούπερ ήρωα ούτε σούπερ γαμάτο. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουν αλλάξει οι εποχές και πλέον το ταξίδι σχεδόν σε όλο τον κόσμο έχει απωλέσει κατά πολύ το στοιχείο του αγνώστου και της αληθινής περιπέτειας με την τεχνολογία, τη βελτίωση των υποδομών και την αλλοίωση των ντόπιων πληθυσμών να συμβάλουν στη νοθεία της συνολικής εμπειρίας. Κοινώς, μην τσιμπάτε και αν όντως έχετε ονειρευτεί ένα μικρό ή μεγάλο ταξίδι με μηχανοκίνητο μέσο ή με ένα σακίδιο στην πλάτη, απλά βρείτε ελεύθερο χρόνο, κλείστε τα εισιτήρια σας και φύγετε. Το ταξίδι λοιπόν δεν μας κάνει σπουδαίους, δεν συνεπάγεται απολύτως τίποτα και δεν μας δίνει κανένα δικαίωμα να καρπωθούμε πράγματα που ενδεχομένως απορρέουν από αυτό κυρίως γιατί αυτός δεν ήταν ο σκοπός μας. Το σάλτο από τη σακούλα ίσως να σημαίνει κάτι αλλά θα πρέπει προηγουμένως να αξιολογηθούν τα κίνητρα και οι επιδιώξεις και έπειτα να κριθεί στο σύνολό του. Μόνο που για να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να δώσουμε λίγο χρόνο και να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει να μπει αρκετό νερό στο αυλάκι κι εμείς ακόμα είμαστε στην αρχή.
Κάποτε προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε χρήματα μέσω της διεθνούς πρακτικής του crowdfunding προσομοιάζοντας το ταξίδι με μία δοκιμή -αν θέλετε- για το πόσο μπορούσε να κρατήσει με δεδομένες δύο σταθερές μεταβλητές. Ο οικονομικός στόχος μπορεί να μην ευοδώθηκε αλλά θεωρούμε ότι το κοινωνικό πείραμα στο οποίο έχουμε αυτο-υποβληθεί (σύμφωνα με το οποίο ζούμε-διαβιούμε ταξιδεύοντας επεξεργαζόμενοι τη συνάρτηση του χρόνου και του χρήματος) είχε μεγάλη επιτυχία με δεδομένο ότι σε δύο χρόνια και με σχεδόν 27 χιλιάδες ευρώ είδαμε τη ζωή με άλλα μάτια και γίναμε τόσο πλούσιοι σε εικόνες και βιώματα που η αξία αυτών δεν μπορεί καν να αποτιμηθεί. Παράλληλα γνωρίσαμε τόσο κόσμο και χτίσαμε τέτοιου είδους δεσμούς πραγματοποιώντας με αυτό τον τρόπο επενδύσεις με χαμηλό ρίσκο αλλά ανεκτίμητη απόδοση. Επενδύσεις ζωής που δεν χρηματοδοτούνται με όλα τα εκατομμύρια του κόσμου με κεφάλαιο που επίσης δεν βρίσκεται εύκολα.
Το ταξίδι αυτό μας έμαθε πολλά, μας φώτισε τις ψυχές και μας μπόλιασε με αξίες και ιδανικά, με εμπειρίες και συναισθήματα που σε όσους ψυχολόγους και γκουρού και να πας, δε θα καταφέρουν να σε βοηθήσουν στον ίδιο βαθμό. Ως μέσο ψυχοθεραπείας και εσωτερικής αναζήτησης λοιπόν είδαμε το ταξίδι και ως τέτοιο θα συνεχίσουμε να το βλέπουμε μιας και η επιταγή ξεπληρώθηκε στο σύνολο της και μάλιστα πολύ φτηνά αν κάποιος θελήσει να το μετρήσει με αυστηρούς οικονομικούς όρους.
Δεν σκοπεύουμε να τα παρατήσουμε και ήδη σχεδιάζουμε τη συνέχεια για την αμερικάνικη ήπειρο. Απαλλαγμένοι από πολλές αγκυλώσεις, σοφότεροι ως προς το τι είναι αναγκαίο και τι είναι περιττό και έχοντας πλέον πολύτιμες εμπειρίες, καταστρώνουμε τα νέα μας πλάνα. Μέσα σ' όλα, μάθαμε πλέον τι θέλουμε και κυρίως γιατί κάνουμε αυτό που κάνουμε.
Παραμείνατε στις θέσεις σας και αναμείνατε νεότερα.
Ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όσους ταξίδεψαν μαζί μας, σε όσους στήριξαν με κάθε τρόπο αυτή την προσπάθεια και σε όσους ήταν εκεί όταν τους χρειαστήκαμε.
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Γεωργία Μιχελή
Νίκος Δημητρίου
Άντε, με το καλό να ρουφήξετε και την Αμερική ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή