Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

The Spanish Pin

ΙΣΠΑΝΙΑ (Σάββατο 12 Μαϊου - Τρίτη 29 Μαϊου 2012)

Οι πινέζες μας: Barcelona, Alicante, Granada, Malaga,Algeciras


Σιγά σιγά φτάνουμε..
La Jonquera - Ceuta: Περίπου 1.400 χλμ, λίγο ταραγμένα, πολύ τυχερά αλλά με μπόλικη ξεκούραση στη Γρανάδα χωρίς να είναι στο πρόγραμμά μας. Γεμάτα περιέργεια και αμηχανία για το επόμενο μεγάλο βήμα προς Αφρική!










Μεθυσμένη από την πόλη
Σάββατο βράδυ φτάσαμε στην Βαρκελώνη μετά από ένα πολύ γρήγορο τριήμερο πέρασμα από τη Γαλλία. Κανείς από τους δυο μας δεν είχε επισκεφτεί ξανά την πρωτεύουσα της Καταλoνίας και ήταν έτσι μία ακόμα μικρή ταξιδιωτική επιθυμία. Με 1.6 εκατομμύρια πληθυσμό, η Βαρκελώνη είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη μετά την πρωτεύουσα Μαδρίτη και αποτελεί δημοφιλέστατο τουριστικό προορισμό. Καταπράσινες τεράστιες λεωφόροι, εξαιρετική ρυμοτομία και ποδήλατα παντού. Μόλις βολευτήκαμε σε ένα ελεεινό hostel (Hostal Marmo) ακριβώς πάνω από τον παρκαρισμένο Ζήκο, βολτάραμε στην πόλη. Γευματίσαμε με παέγια και σαγκρία, περπατήσαμε στο λιμάνι, "χτυπηθήκαμε" σε μία άσχετη συναυλία που πετύχαμε και κλείσαμε τη βραδιά στο περίφημο πεζόδρομο μήκους 1.2 χλμ La Rambla. Σαββατόβραδο και το κέντρο ήταν γεμάτο ντόπιους -κυρίως νεολαία-, τουρίστες (λόγω του Grand Prix της Formula 1 που ελάμβανε χώρα το Σαββατοκύριακο), καλλιτέχνες του δρόμου, κιόσκια με σουβενίρ, εστιατόρια,tapas bars και αμέτρητα clubs.

Καημένε Ζήκε
Ως γνωστόν, την επομένη ξυπνήσαμε στις 7 το πρωί, από δύο Ιθπανούθ αθφαλίτεθ, οι οποίοι είχαν σώσει τα υπάρχοντά μας (netbook, 2 φωτογραφικές κλπ)  από κλοπή. Φυσικά και ήταν η τυχερή μας ημέρα και για το λόγο αυτό χωρίς να χάσουμε χρόνο, ξεκινήσαμε την περιήγησή μας στην πόλη. Αν σκεφτεί κανείς ότι το συνεργείο ήταν ανοιχτό Κυριακή πρωί και η Sagrada Familia, ήταν ακριβώς απέναντι, τότε καταλαβαίνετε το μέγεθος της τύχης μας.
 

Casa Batlló
Παιδικό όνειρο της Γεωργίας ήταν να επισκεφτεί τη Βαρκελώνη μόνο και μόνο για να θαυμάσει από κοντά τα αριστουργήματα του Καταλανού μοντερνιστή Antoni Gaudi. Από τα πιο χαρακτηριστικά και εμβληματικά του έργα, είναι η Sagrada Familia, το Park Güell, η La Pedrera και το Casa Batlló. Ο Gaudi άφησε το στίγμα του σε όλη την πόλη με κτήρια ανυπέρβλητης αισθητικής και μοναδικής τεχνοτροπίας. Χαρακτηριστικότερο όλων η Sagrada Familia, ένας ημιτελής ναός-έργο τέχνης του οποίου η κατασκευή συνεχίζεται ακόμα με βάση τα σχέδια που άφησε πίσω του ο Καταλανός αρχιτέκτονας. Την υπόλοιπη μέρα την περάσαμε στα McDonalds, το φτηνότερο burger της πόλης με 1 ευρώ και δωρεάν απεριόριστο wifi ενώ στέγη βρήκαμε σε ένα λιγότερο ελεεινό hostel (Hostal Muntaner).

Δυστυχώς, στην Βαρκελώνη και στη ευρύτερη περιοχή δεν καταφέραμε να βρούμε καμπινγκ για να κατασκηνώσουμε (όπως κάναμε στην Ιταλία). Από hostel όμως "βρωμούσε" ο τόπος, τα οποία ήταν όλα κλεισμένα λόγω του Grand Prix. Ειλικρινά όμως δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί να δώσεις 25 ευρώ το άτομο και να μείνεις σε hostel, όταν με κάτι παραπάνω μπορείς να βρεις ξενοδοχείο και να είσαι άρχοντας με δικό σου δωμάτιο, μπάνιο και πρωινό.
Παραλιακή Αλικάντε
Dimitriou #99
Τη Δευτέρα το πρωί, επισκεφθήκαμε το ναό της μίας και μοναδικής F.C. Barcelona, το περίφημο Camp Nou. Φυσικά δεν πληρώσαμε τα 22 ευρώ για την επίσκεψη στο μουσείο και τον αγωνιστικό χώρο μιας και η μία και μοναδική Barcelona μπορεί να κάνει μετεγγραφές και να μεγαλουργεί χωρίς αυτά τα χρήματα. Αφού ξοφλήσαμε το χρέος μας με την τύχη, παραλάβαμε τον αρτιμελή Ζήκο και κινηθήκαμε πολύ γρήγορα προς την ανατολική ακτή και συγκεκριμένα προς την Ταραγόνα. Εξαιτίας του περιορισμένου χρόνου και του επαναπροσδιορισμένου budget, την πέσαμε στο πρώτο ΣΕΑ που βρήκαμε. Την επομένη, και αφού καλύψαμε 440 χλμ, φτάσαμε στο παραλιακό Αλικάντε, δημοφιλέστατο προορισμό για τους Αγγλάρες με τα πακέτα να ξεκινούν από 400 ευρώ all included, για 7ήμερο ξεσάλωμα στην Costa Del Sol. Ένας σύντομος περίπατος στην παραλία, μερικές φωτογραφίες, δύο άθλια παγωτά (καλό παγωτό ΜΟΝΟ στην Ιταλία) και βουρ στο πρώτο ΣΕΑ της εθνικής.

Camping Maria Eugenia, Granada
Ανδαλουσία καλώς ήρθαμε!
Ταξιδεύοντας στην νότια Ισπανία, δεν μπορείς να αγνοήσεις την Ανδαλουσία και με το GPS να μας προτείνει το πέρασμα από Γρανάδα ως συντομότερη διαδρομή για το λιμάνι της Αλγεθίρας όπου ήταν ο τελικός προορισμός, η στάση ήταν επιβεβλημένη. Η τύχη που είχαμε στην Βαρκελώνη μας ακολούθησε και στη Γρανάδα. Βρήκαμε ένα απίστευτο μικρό οικογενειακό camping (Maria Eugenia), με όλες τις ανέσεις, δωρεάν απεριόριστο internet και μόλις 10 λεπτά από το κέντρο. Εδώ είμαστε λέμε, θα κάνουμε την μπουγάδα μας, θα φορτίσουμε τις μπαταρίες μας, θα "ανεβάσουμε" τις φωτογραφίες μας, θα πάρουμε και μια γεύση από Ανδαλουσία και μετά γραμμή για Μαρόκο. Φευ.. Φεύγοντας από Ελλάδα είχαμε αφήσει μία εκκρεμότητα η οποία έπρεπε να κλείσει πριν την είσοδο μας στη "μαύρη ήπειρο". Την τελευταία ημέρα σε δοκιμή-επίδειξη, διαπιστώσαμε ότι ο εργάτης ήταν εκτός λειτουργίας. Μετά από συντονισμένες ενέργειες των ανθρώπων του VitaraClub και Κυριάκου (ο ένας από τους δύο μηχανικούς μας), το ανταλλακτικό στάλθηκε στην Ιταλία. Επειδή όμως, χρειάστηκε παραπάνω χρόνος απ' όσο μπορούσαμε να διαθέσουμε, αποφασίσαμε να το παραλάβουμε σε κάποιο άλλο μέρος που θα ήταν στο δρόμο μας (σε αυτό μας βοήθησε ο φίλος μας Άκης Τεμπερίδης ο οποίος φρόντισε να μας προωθήσει το δέμα). Όπερ και εγένετο στη Γρανάδα. Η πόλη ήταν γεμάτη ιστορία, το καμπινγκ λίρα εκατό (με την έκπτωση που μας έκαναν οι άνθρωποι μας βγήκε 11,60 ημερησίως) και το λιμάνι μόνο 3 ώρες. Μ' αυτά και μ' αυτά γίναμε τουρίστες στη Γρανάδα για 13 ημέρες.
Η Γρανάδα φιλοξενεί δύο μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής κληρονομιάς αναγνωρισμένα από την UNESCO. Το κάστρο και ανάκτορο των Μαυριτανών βασιλέων, La Alhambra & Generalife και η Ισλαμικής επιρροής περιοχή του Albayzín χαρακτηρίζουν την πόλη της Ανδαλουσίας και αποτελούν δημοφιλέστατο τουριστικό προορισμό.

La Alhambra
Στα στενά του Albayzín
"Σκαλιστοί" κήποι γεμάτοι τριαντάφυλλα και σμιλευμένα κυπαρίσσια, συντριβάνια ισλαμικής τεχνοτροπίας, παλάτια γεμάτα αραβουργήματα, πύργοι-παρατηρητήρια και διαδρομές μέσα στην ιστορία συνθέτουν το πάζλ του "κόκκινου κάστρου" το οποίο -όπως λέει η ιστορία- ο "ιδιοφυής" Μέγας Ναπολέων ήθελε να ανατινάξει αλλά τελευταία στιγμή ένας στρατιώτης χάλασε τα σχέδιά του. Ο επίσημος οδηγός αναφέρει ότι ο επισκέπτης χρειάζεται 3 ώρες για να περιηγηθεί σε όλο το μνημείο αλλά προσωπική μας γνώμη είναι ότι δεν είναι αρκετές. Από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στην συνοικία του Albayzín μπορείς να θαυμάσεις από μακρυά το «μαργαριτάρι ανάμεσα στα σμαράγδια» (Μαυριτανοί ποιητές αποκαλούν έτσι το παλάτι). Το Albayzín είναι περιοχή της Γρανάδας που διατηρεί τους στενούς δρόμους του μεσαιωνικού Μαυριτανικού παρελθόντος της και σε μεταφέρει σε άλλες εποχές και λαούς μιας και η Αραβική-Αφρικανική αίσθηση είναι διάχυτη παντού.

Για τι άλλο όμως είναι γνωστή η Ανδαλουσία; Μα φυσικά για τα ανδαλουσιανά άλογα, τους καμπαλέρος, τις σπανιόλες και τις ταυρομαχίες. Σε μία από τις συνηθισμένες βόλτες μας στο κέντρο της πόλης, πέσαμε πάνω στους εορτασμούς της πόλης για την Παρθένο του El Rocio. Έφιπποι άνδρες ντυμένοι με το κλασσικό traje corto (κλασσική αντρική ισπανική περιβολή), σπανιόλες ντυμένες με φλαμένκο φορέματα και δύο ταύροι μπροστά μπροστά να σέρνουν ένα κάρο με τη ρέπλικα της Παρθένου, σχημάτιζαν την εικόνα της γιορτής. 


 
Η κάθε πόλη της Ανδαλουσίας γιορτάζει τον δικό της άγιο ή προστάτη και ακολούθως όλοι οι πιστοί μέσα σε βαγόνια τύπου Φαρ Ουέστ τα οποία σέρνουν άλογα και ενίοτε τρακτέρ, καταλήγουν στο χωριό του El Rocio, στην επαρχία της Ουέλβα, όπου αρχικά προσεύχονται και στη συνέχεια διοργανώνουν πανηγύρια, διαγωνισμούς, ταυρομαχίες κλπ. Ντόπιοι μας ανέφεραν πάντως ότι στις μέρες μας έχει αλλοιωθεί το θρησκευτικό στοιχείο και οι περισσότεροι συμμετέχουν μόνο και μόνο για διασκέδαση. 
 
Οι δύο από τους τρεις Βλαντιμίρ!
Και κει που μετρούσαμε μία μία τις μέρες μέχρι να έρθει το περιβόητο δέμα, να σου τρία παλικάρια από Σερβία. Ο Βλαντιμίρ, ο Βλαντιμίρ και ο Βλαντιμίρ (ο τρίτος Βλαντιμίρ της παρέας ήταν γενικώς απών λόγω ασθένειας). Τρεις ταξιδευτές -γιατροί στο επάγγελμα- που στις διακοπές τους αποφάσισαν να κάνουν το Βελιγράδι-Γιβραλτάρ με ένα Fiat Punto! Κολλήσαμε αμέσως και διαπιστώσαμε πόσα κοινά έχουμε με τους λαούς των Βαλκανίων, και ιδιαίτερα λαούς που έχουν υποφέρει στο παρελθόν. Τα είπαμε, τα ήπιαμε, δοκιμάσαμε rakia šljivovica, δοκίμασαν τσίπουρο, σατιρίσαμε τους γείτονες μας στο καμπινγκ (Γάλλους κυρίως και Ισπανούς) και δώσαμε ραντεβού για.. ποιος ξέρει. Μας προσκάλεσαν στο σπίτι τους στο Βελιγράδι και τους υποσχεθήκαμε να καρφώσουμε μία πινέζα στη Σερβία με την επάνοδό μας από Αφρική. Λεπτομέρεια: Προσέξτε το t-shirt του ΠΑΟΚ που φοράει ο δεξιός Βλαντιμίρ!!


Βάλε τη γλώσσα μέσα ρε..
Η εγχείρηση πέτυχε!
Μετά από 12 νύχτες και 13 ημέρες, το ρελεδάκι έφτασε και με τη βοήθεια ενός Ισπανού περαστικού, αντικαταστάθηκε το παλιό με το νέο, ο εργάτης επαναλειτούργησε και μετά από αρκετό καιρό μπορέσαμε να ξαναβγούμε στους δρόμους. Πακετάραμε άμεσα και πήραμε το δρόμο προς Αλγεθίρας.

Πολύ αρνητική εντύπωση μας έκαναν πάντως οι πόλεις κατά μήκος της περίφημης Costa Del Sol ή Cost Del Golf (ψωνάρες) Μαρμπέγια και Φουενγκιρόλα, οι οποίες είναι κυριολεκτικά "κατασκευασμένες" για την πλήρη ικανοποίηση και του πιο απαιτητικού τουρίστα με την αρνητική έννοια πάντα.  

Με μία σύντομη στάση στη Μάλαγα για κολατσιό, κατά τις 11 το βράδυ φτάσαμε στην Αλγεθίρας. Το κόψαμε στον ύπνο περιμένοντας να ξημερώσει για να πάρουμε το πρωινό πλοίο. Το πρωί της Τρίτης, βγάλαμε γρήγορα γρήγορα τα εισιτήριά μας και στις 9 είχαμε ήδη περάσει στη Θεούτα, Ισπανική πόλη-λιμάνι στην αντίπερα όχθη όμως. 


Η περιπέτεια μόλις ξεκίνησε!


Μας άρεσε: Με 13,5 euro ήπιαμε 8 μπύρες και φάγαμε 4 tapas (tapas: ισπανικά μεζεδάκια που δεν ξέρεις όμως τι ακολουθεί και συνοδεύουν το πότο. Eιδικά στην Ανδαλουσία σερβίρονται δωρεάν με τη μπύρα ή το κρασί), το γεγονός ότι όλη η Autovia del Mediterraneo (A7) είναι ένας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος σαν τον δικό μας Ε75 από Αθήνα για Θεσσαλονίκη ΧΩΡΙΣ ΔΙΟΔΙΑ, τα έργα-τέχνης του Gaudi, το camping Maria Eugenia στη Γρανάδα.


Δεν μας άρεσε: Το σπασμένο πίσω παράθυρο του Ζήκου, οι Ισπανοί νταλικέρηδες οι οποίοι τρέχουν σαν τρελοί και η πανάκριβη Βαρκελώνη (2 ευρώ το νερό 0.5lt/ το αναψυκτικό/ το αυτοκόλλητο-στίκερ του Ζήκου κλπ).


Τσιγγάνοι στο Albayzín
Περιμένοντας
Είδαμε: Απέραντοι κάμποι γεμάτοι εσπεριδοειδή στην Ανατολική Ισπανία από Ταραγόνα μέχρι Βαλένθια και απέραντοι ελαιώνες σε όλη την Ανδαλουσία, οι τεράστιες λεωφόροι μονής κατεύθυνσης 7 λωρίδων στη Βαρκελώνη, αυθεντικούς τσιγγάνους στο Albayzín και για μία ακόμα φορά, πόρνες κατά μήκος του δρόμου σε όλη τη διαδρομή προς Βαλένθια κάτω από τις ομπρελίτσες τους!

Μέση τιμή για το πετρέλαιο 1.28 euro

Οδήγηση στην Ισπανία: Όπως αναφέραμε και παραπάνω, χαίρεσαι να οδηγάς στους Ισπανικούς δρόμους μιας και το οδικό δίκτυο είναι άριστο. Από την άλλη όμως, οι Ισπανοί οδηγοί μας απογοήτευσαν μιας και αγνοούν την έννοια του φλας (όπως και οι Ιταλοί). Για τον Α7, το αναφέραμε και παραπάνω ότι είναι ένας άψογος αυτοκινητόδρομος. ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο αυτοκινητόδρομος AP7 (Autopista Del Mediterraneo) ο οποίος ξεκινάει από τα Γαλλικά σύνορα και τελειώνει στο Γιβραλτάρ είναι κι αυτός κορυφαίος, ακόμα πιο σύντομος από τον Α7 αλλά έχει διόδια! Τέλος, όπως και σε Ιταλία και Γαλλία, όλοι οι δρόμοι είναι γεμάτοι roundabouts (κυκλικές διαδρομές) με την προτεραιότητα να έχει αυτός που κινείται εντός αυτής. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι αυτά αντικαθιστούν τα φανάρια στις διασταυρώσεις και έτσι εξασφαλίζεται η φυσική ροή των οχημάτων.


355km με μισό ρεζερβουάρ
Αυτοκίνητο: Εκτός από το σπασμένο παράθυρο, το οποίο είναι το μοναδικό χωρίς προστατευτικό φιλμ πλέον, ο Ζήκος τα πήγε μια χαρά. Με την ταχύτητα να μην υπερβαίνει τα 90 χλμ/ώρα και την κίνηση αποκλειστικά σε εθνικές οδούς είδαμε την κατανάλωση να πέφτει στα 9,4 lt/100km και με ένα ρεζερβουάρ να καλύπτουμε 700 χιλιόμετρα. Συνολικά, κάναμε 3.568 χμ σε ευρωπαϊκό έδαφος και καταναλώσαμε περίπου 300 λίτρα καυσίμου. Το GPS μας MioMoov 560 αποδείχτηκε παλικάρι αφού μας ταξίδεψε όπου του ζητήσαμε με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια.





Πατήστε εδώ για τις φωτογραφίες

Πατήστε εδώ για τα βίντεο

 

5 σχόλια:

  1. Πολύ καλά το είπατε: η περιπέτεια μόλις ξεκίνησε! Εύχομαι να απολαύσετε την Αφρική μέχρι την τελευταία της σταγόνα ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρούφηξα απνευστί την ιστορία της Ισπανίας!
    Έβλεπα και ξανά 'βλεπα τις φωτογραφίες!
    Οι δυό μπυρίτσες με το μεζέ στο τραπέζι, ρέστα!!!

    Επιτέλους, έφτασε το ρελέ και ο Ζήκος είναι πια πανέτοιμος!

    Η ομορφιά ΤΩΡΑ ξεκινάει!
    Οι λαθρεπιβάτες περιμένουν τα νέα σας!

    Καλούς δρόμους! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θέλουμε κι άλλα μουσικά βιντεάκια on the road!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αλέξανδρος Παμπουκίδης(Βραζιλιάνος)Πέμπτη 31 Μαΐου 2012 στις 8:59:00 μ.μ. EEST

    Από Αφρική θέλω πολέέέέέέέέέέέέέ΄ς φωτογραφίες!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπήκατε? Αχ, σαν την Αφρική δεν έχει...!!Άντε, με το καλό να μάθει κ ο Ζήκος σας...Σουαχίλι!! :-))
    Καλό δρόμο να'χετε! (παρεπιμπτόντως είστε το αγαπημένο μου 'project'...αφού είμαστε κ συνονόματοι!!χεχεχε!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή