Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

The French Pin

ΓΑΛΛΙΑ (Τετάρτη 09 Μαϊου – Σάββατο 12 Μαϊου 2012)
               
Οι πινέζες μας: Nice, Antibes, Cannes, Marseille, Montpellier, Narbonne




Σύνορα Ιταλίας - Γαλλίας

MentonLe Perthus: 900 περίπου χιλιόμετρα.. γρήγορα, βιαστικά, όχι πιεσμένα όμως.. έχοντας αποκτήσει πλέον έναν ρυθμό.. γεμάτοι με συμβουλές και εμπειρίες από άλλους δύο ταξιδευτές.. χορτασμένοι από μεσογειακή φιλοξενία..

Απογευματάκι Τετάρτης περάσαμε στη Μεντόν, την πρώτη Γαλλική πόλη μετά τα σύνορα από Ιταλία. Ωραία διαδρομή μέχρι και τη Νίκαια, παραλιακή με αρκετές στροφές. Στο νου μας είχαμε έναν φίλο, τον Ηλία Βροχίδη. Όλη η επαρχιακή διαδρομή από την Παβία (Ιταλία) μέχρι και το Μονακό είναι ότι μπορεί να συναρπάσει ένα μοτοσικλετιστή. Ανηφορικές και κατηφορικές στροφές, ορισμένες κλειστές, μέσα σε καταπράσινα τοπία, στο αριστερό χέρι η θάλασσα της Λιγουρίας και πάει λέγοντας.


Νίκαια
Μονακό
Στο Μονακό δεν μπήκαμε, παρά μόνο σταθήκαμε για λίγο και φωτογραφήσαμε. Δεν μας έκανε αίσθηση να μπούμε και ήμασταν και λίγο κουρασμένοι. Αποφασίσαμε να πάμε κατευθείαν Νίκαια. Μοιραίο λάθος. Φάγαμε μία ώρα ακριβώς στο μποτιλιάρισμα. Ως οδηγός, όταν έχεις κάνει 420 χλμ σε εθνικό δίκτυο, ακόμα και τα 5 λεπτά σταματημένος, μπορούν να σε τσακίσουν. Τσαντιστήκαμε με την όλη κατάσταση και σηκωθήκαμε και φύγαμε συν ότι δε βρήκαμε κάπου να μείνουμε. Μετρήσαμε τουλάχιστον 20 parking, κλειστά, ανοιχτά και όλα επί πληρωμή. Στο πρώτο ΣΕΑ που βρήκαμε στο δρόμο προ Αντίμπες χωθήκαμε. Είχαμε κάνει και τα ψώνια μας για το βραδυνό μας και κάπως έτσι έκλεισε η πρώτη βραδιά στη Γαλλία.

Κάννες
Την επομένη, σειρά είχαν οι περίφημες Κάννες. Πετύχαμε την πόλη να προετοιμάζεται πυρετωδώς για το επερχόμενο φεστιβάλ ταινιών. Δεν πτοηθήκαμε καθόλου, περπατήσαμε στην παραλιακή λεωφόρο, στη μαρίνα με τα γιωτ και στο τέλος κάναμε και το πρώτο μας μπανάκι στην πλαζ. Η θάλασσα κρύα και σχετικά βρώμικη. Ο στόχος ήταν άλλος όμως. Να κάνουμε το ντουζάκι μας σαν άνθρωποι.
Εν συνεχεία κάναμε ένα πέρασμα από τη Μασαλλία. Όμορφη πόλη αλλά και εκεί το μποτιλιάρισμα μας έκανε να θέλουμε να φύγουμε όπως όπως. Η μέρα έκλεισε σε άλλο ένα ΣΕΑ στο δρόμο προς Μονπελιέ, αφού πρώτα μας είχαν διώξει άρον άρον από ένα παρκινγκ 1000 θέσεων σε ένα Mall τεραστίων διαστάσεων στο οποίο είχαμε αποφασίσει να αράξουμε. Όχι τίποτε άλλο αλλά μόλις μας είχε πάρει ο πρώτος ο γλυκός..

Μονπελιέ
Το Μονπελιέ δεν το ξέραμε –πέρα από την ομάδα ποδοσφαίρου – και ούτε επιθυμούσαμε και να το μάθουμε. Μετά από επιμονή της Γεωργίας κάναμε μία στάση. Πανέμορφη πόλη, σύγχρονη αλλά και κλασική, με πολύ καλή ρυμοτομία και όμορφα κτίρια, ευτυχώς χωρίς μποτιλιάρισμα. Τελικά, αμφότεροι χαρήκαμε την πόλη και το ήλιο της. Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τους Γάλλους. Το τελείωμα της ημέρας μας βρήκε σε ένα παραθαλάσσιο χωριουδάκι, το La Nautique λίγο έξω από τη Ναρμπόν. Βρήκαμε ένα camping (La Mimosa), όχι πολύ ακριβό με όλες τις ανέσεις. Εκεί γεμίσαμε τις μπαταρίες μας –κυριολεκτικά και μεταφορικά- και την επομένη πήραμε το δρόμο για Barcelona.


Κατ’ επιλογή, είχαμε αποφασίσει να μην σπαταλήσουμε πολύ χρόνο στη Γαλλία και φυσικά τον αντίστοιχο που αφιερώσαμε στην Ιταλία. Γενικώς δεν μας τράβηξε κάτι και ούτε επιδιώξαμε να ψαχτούμε. 



Τι μας άρεσε: Η Νίκαια και οι Κάννες έχουν μία απαράμιλλη αίγλη και σίγουρα αυτό το συναίσθημα το νιώθεις μόνο αν βρεθείς εκεί. 

Τι δεν μας άρεσε: Το αστείο του Γάλλου ρεσεψιονίστ στο κάμπινγκ La Mimosa.. «Ίσως είναι και η τελευταία φορά που πληρώνετε  σε ευρώ» στο άκουσμα ότι είμαστε Έλληνες.. μόλις τρεις μέρες μετά τις εκλογές-φιάσκο.. 

Είδαμε: Οι Γάλλοι μοτοσυκλετιστές σε ευχαριστούν όταν τους ανοίγεις δρόμο σηκώνοντας το δεξί τους πόδι. Αρκετές πόρνες στα δεξιά του δρόμου από τη Μασαλλία προς τη Ναρμπόν (όπως και στην Ιταλία). Αμέτρητα δημόσια parking επί πληρωμή σε όλες τις πόλεις.


Μέση τιμή για το πετρέλαιο 1,36 ευρώ. Όπως και στην Ιταλία, η θέση εργασίας του βενζινά τείνει να εκλείψει. Σχεδόν σε όλα τα πρατήρια αυτο-εξυπηρετείσαι.


Οδήγηση στη Γαλλία: Οι γαλλικοί δρόμοι είναι όντως υψηλού επιπέδου σε όποιο δίκτυο και αν αποφασίσεις να κινηθείς. Οι Γάλλοι είναι πραγματικοί κύριοι στην οδήγηση και τους βγάζουμε το καπέλο (σε αυτόν τον τομέα). Η γενικότερη αίσθηση που μας έμεινε ήταν πολύ θετική. Όπως και στην Ιταλία, κινηθήκαμε στο επαρχιακό δίκτυο με τη μέση ταχύτητα να μην ξεπερνάει τα 50 χλμ/ώρα και τον Ζήκο να πηγαίνει χαλαρός μέχρι 80 χλμ/ώρα.

Υπέροχη διαδρομή το κομμάτι από τις Κάννες προς Μασσαλία (DN7). Ηλία θα πάθεις την πλάκα σου αν τύχει και περάσεις από εκεί! 


2.000 χλμ μέχρι Μονπελιέ
Αυτοκίνητο: Ο Ζήκος κατάπιε απροβλημάτιστα τα χιλιόμετρα και δεν έβγαλε κιχ. Γενικότερα, θέματα με το αυτοκίνητο δεν είχαμε. Η μέση κατανάλωση δεν άλλαξε, όπως δεν άλλαξαν οι οδηγικές μας συνήθειες αλλά και το οδικό δίκτυο.








Πατήστε εδώ για τις φωτογραφίες

Πατήστε εδώ για το βίντεο

2 σχόλια:

  1. Πολύ ωραίο το άρθρο σας! Περιμένουμε (οικογενειακώς) το επόμενό σας! Ταξιδεύουμε μαζί σας! Να είστε καλά και να προσέχετε! Καλό κουράγιο!

    ych.me

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταχωρήθηκαν οι προτάσεις σας! Κάπου από εκεί γύρω θα περάσουμε κι εμείς, οπότε θα τις προτιμήσουμε αυτές τις διαδρομές! Έτσι όπως το περιγράφετε, μου ανοίξατε την όρεξη πάλι ;-)

    Καλή συνέχεια!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή